اردیبهشت

فرشته ای در آیین زرتشت که از سوی اهورامزدا مامور شد تا در زمین نگهبان آتش باشد

اردیبهشت

فرشته ای در آیین زرتشت که از سوی اهورامزدا مامور شد تا در زمین نگهبان آتش باشد

کاش ...

 

کاش پروانه شدن آسان بود ؛

کاش معنای صداقت تپش قلب مرا می آزرد ؛

کاش آن روز که یک عاشق سرگشته از این کوچه تردید گذر کرد من به او می گفتم که در این عشق فقط سوختن است ؛

کاش آن روز که من خواب تو را می دیدم تو در آن خواب به من می گفتی که به امید تو من باز به فردا نروم ؛

کاش یک قلب پر از حسرت فردا و پر از غربت دنیا همه هدیه این زندگی سرد نبود ؛

کاش گرمای دلی بود که امید نفس های تن خسته از این درد شود ؛

کاش باشد که کسی دل ببندد به صداقت و وفاداری او قصه شود ؛

کاش آن روز که من خواهم رفت کسی از روی صداقت دل تنگش به سراغم آید .

 

ü     دلیل این که گاه مردم ما را می آزارند این است که

     روح آن ها توجه الهی و دعای خیر ما را می جوید .

 

ü     کاری کن که توی دل همه باشی ولی اجازه نده بیشتر از یک نفر توی دلت باشه .

 

ü     به همه لبخند بزن اما فقط با یک نفر بخند .

 

برای هزارمین بار پرسید : تا حالا دلتو شکستم ؟

و من برای هزارمین بار بهش گفتم : نه

تا دلش نشکنه ...

 

من که امروز به کودکی که شاد می دود ، لبخند میزنم ؛

من که امروز ، صبح های پاییز ،

فکر می کنم هنوز هم دنیا زیباست ؛

من که امروز شاید بتوان گفت زنده ام ؛

به امید کسی زنده ام که شاید اگر نمی آمد

امروز حتی نفس هایم به شماره افتاده بودند .

نمی دانم خوب شد آمد یا ای کاش نمی آمد !

شب

 

 

اگر این ظلمــت است و جانــشینــش روشنی است

مرگ ظلمت را نمی خواهم که شب ها دیدنی است

 

 

دانــــی که سپیده دم خروس سحــری

هر لحظه چرا همی کند  نوحه گــری

یعنـــــی که نمودند در آیینــــــه صبح

کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری

 

حکیم عمر خیام نیشابوری         

 

 

همیشه در دنیای من وجود کسی که بتواند مرا عاشق خودش کند دروغ بود .

همیشه در دنیای من دروغ بود که روزی بتوانم بی چون و چرا به کسی دل ببندم .

همیشه در دنیای من دروغ بود که در این زمین خاکی کسی باشد که بتوانم به او اعتماد کنم .

اما تو آمدی و مرا عاشق خودت کردی ،

من بی چون و چرا به تو دل بستم

و بیش از خودم به تو اعتماد کردم .

                                                            پس تو دروغ دنیای منی .

 

    در انتهای دنیا سنجش ما بر این اساس خواهد بود که ...

 

           ... من تشنه بودم و تو مرا سیراب کردی ،

           ... من عریان بودم و تو مرا پوشاندی ،

           ... من بی خانمان بودم و تو مرا اسکان دادی ،

 

                       تشنه نه فقط تشنه آب بلکه تشنه محبت ،

                       عریان نه فقط از برای لباس بلکه از برای عزت و احترام ،

                       بی خانمان نه برای خانه ای از خشت بلکه برای خروج از عوالم انسانی ،

                                            

                                           بنابراین :

                                                      جسور باش ، عشق بورز

                                                                 و بپذیر .

 

مادر ترزا